ดารารับเชิญ : ไม่มี

ความรวมโดยย่อ

ในที่สุดชั้นเรียนปี 3 ของอาโอบะก็ใกล้ปิดฉากลง นักเรียนต้องเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัยเพื่อเตรียมตัวออกไปสู่สังคมและประกอบอาชีพ แทบไม่น่าเชื่อว่าโคจิ ได้รับเลือกให้จากผอ. ซากุระ ให้รับทุนไปศึกษาต่อที่อเมริกา แต่โคจิตอบปฏิเสธด้วยต้องการเลือกทางเดินของตนเอง

สมาชิกชมรมเคนโด้ 2 คนคือ นิชิมูระ และ อิชิฮาร่า ซึ่งเป็นนักเรียนปี 2 ได้รับการฝากฝังให้สานต่อชมรมเคนโด้ แล้วก็มีนักเรียนปี 2 สามคน (ชูกูมิ ทานิมูระ และ อิโตะ) มาขอสมัครเข้าชมรมเคนโด้ด้วย

ในระหว่างซ้อม สมาชิกใหม่ทั้งสามพบว่าชมรมเคนโด้ไม่ได้เป็นแบบที่คาดหวัง กล่าวดูถูกชมรมฯจึงถูกโคจิชกสั่งสอน ทั้งสามเจ็บใจและลาออกจากชมรมและเตรียมวางแผนแก้แค้นโคจิ

มิซาโอะไปพบโคจิขณะกำลังฝึกเคนโด้อยู่ที่หาดทรายริมทะเลในเวลากลางคืน สำหรับมิซาโอะแล้วเพื่อนร่วมชั้นของเธอคนนี้ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปแต่เธอกลับสารภาพว่าตัวเองกำลังสับสนและสูญเสียความมั่นใจเกี่ยวกับอนาคต

สำหรับชมรมดรัมเมเยอร์ มิซาโอะ เคียวโกะ ฮิเดโกะ และ จิเอะ แล้วทุกคนก็รู้สึกอ้างว้างและหดหู่ที่จะต้องจากโรงเรียนอาโอบะไปเช่นกัน

นักเรียนปีสองทั้งสามคนท้าโคจิให้ไปพบในป่าในยามดึก โคจิไปถึงกลับพบว่า มีนักเรียนปี 2 มารุมล้อมตนเองหลายคน ด้วยวิธีหมาหมู่ ท้ายสุด โคจิถูกอัดจนน่วม

ด้วยหวังที่จะปูรากฐานโรงเรียนอาโอบะ (จะสอนพวกปี 2 ว่าการใช้วิธีหมาหมู่มันไม่ใช่วิถีแห่งลูกผู้ชาย) โคจิที่ได้รับบาดเจ็บมีผ้าพันแผลโพกหัวก็เข้าโต้ตอบกลุ่มนักเรียนปีสองที่รุมทำร้ายตนในคืนก่อนด้วยการท้าต่อสู้ด้วยกีฬาในสนามกีฬา

โคจิคนเดียวบุกเดี่ยววางทรัยกับชมรมรักบี้ทั้งชมรม แล้วเอาชนะชมรมซูโม่ กรีฑา และจบลงที่ชมรมยูโด

นักเรียนปีสองทั้งสามคนประทับใจในตัวโคจิ จึงขอกลับเข้าชมรมเคนโด้อีกครั้ง

ผอ. อากาชิ ซากุระ ขอให้มิซาโอะไปเรียนต่อที่อเมริกาแทนโคจิ มิซาโอะลังเลขอเวลาตัดสินใจ ผอ. จึงขอร้องให้โคจิเจรจากับมิซาโอะ โคจิคุยกับมิซาโอะที่ชายทะเล โดยบอกว่าตนเองตั้งใจจะสอบเข้ามหาวิทยาลัย โชเซ็น และอยากให้มิซาโอะไปอเมริกา

โคจิ: Itte Soshite Kaete Kurunda " ไปเถอะ แล้วกลับมานะ "

มิซาโอะ: “ ขอบคุณ...เมื่อเธอพูดว่า “ ไปเถอะ แล้วกลับมานะ ” ฉันก็จะไป ”

ทั้งสองจับมือทำสัญญากัน

ในวันแข่งขันเคนโด้ภายในของโรงเรียน ชมรมดรัมเมเยอร์เข้าไปเชียร์ชมรมเคนโด้ เมื่อถึงคู่ของ โคจิกับทามูระ มิซาโอะที่นั่งดูโคจิแข่งอยู่ก็พูดขึ้นมาในใจ

“Kore ga watashi no seishun ( นี่คือชีวิตในวัยรุ่นของฉัน)

Ano hito…otoko (เขาคนนั้น..เป็นผู้ชาย)

Soshite watashi…onna ( ส่วนฉัน..เป็นผู้หญิง)

Kore ga watashi to ano hito no seishun” ( และก็เป็นชีวิตในวัยรุ่นของเขากับฉัน )

เพื่อนๆทุกคนกรูกันไปที่สนามบินฮาเนดะในวันที่มิซาโอะออกเดินทางไปอเมริกา มิซาโอะที่นั่งในเครื่องบินกล่าวคำอำลาทั้งน้ำตา “ โคจิซัง...ซาโยนาระ ” ในขณะเดียวกันโคจิกล่าวคำอำลาอยู่ข้างล่าง “ ซาโยนาระ...โยชิคาว่าคุง ” นักเรียนอาโอบะยืนน้ำตานองปนรอยยิ้ม หวนนึกถึงเรื่องราวในอดีต เพลง Saraba Namida To Iou เริ่มดังขึ้น เครื่องบิน JAL ได้นำมิซาโอะทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า

ภาพตัดกลับมาที่โคจิถือชิไนวิ่งไปบนหาดทราย โคจิพูดขึ้นในใจ

“nani kaga owatta ( อะไรก็ตาม ย่อมต้องมีตอนจบ)

soshite matta nani kaga hajimeru (จบแล้ว ก็เริ่มต้นใหม่)

yaru sou (สู้ต่อไป )

ore wa yaru ( ข้าจะสู้)

ore wa yaru sou (ข้าจะสู้ต่อไป) ”

ภาพของโคจิที่วิ่งไปบนชายหาดก็ค่อยๆเล็กลงจนเลือนหายไป...... อวสาน