ดาราแสดงนำ : 有藤実花 (อาริโท มิฮานะ) รับบทคาโอรุ (น้องสาวโคจิ) 田中久美 (ทานากะ คูมิ) แสดงเป็น โยชิคาว่า มิซาโอะ (田中好子) ทานากะโยชิโกะ รับบท ครู มิซึโนะ 吉田友紀 (โยชิดะ ยูคิ) รับบท อิโตะ 城山美佳子 (มิคาโกะ ชิโรยาม่า) รับบท คิซาคิ มายูมิ 竹脇無我 (มุงะ ทาเควาคิ) รับบทหัวหน้างานของมิซาโอะ

ความรวมโดยย่อ

ถ้านับเวลาระหว่างภาคหนังโรง (ภาคสมบูรณ์) กับตอนที่ 43 ที่ออกฉายทีวีวันที่ 13 กุมภาพันธ์ 2515 นี่ก็เป็นระยะเวลา 15 ปีครึ่งเชียวนะครับ

แต่ภาคสมบูรณ์นี่มาจับความเอาหลังจากที่โคจิกับมิซาโอะต้องแยกจากกันราวๆ 6 ปี โคจิได้เรียนจบมหาวิทยาลัยโชเซนสมปรารถนา และไปเป็นครูสอนภาษาญี่ปุ่นที่เมืองซาน อันโตนิโอ บนเกาะไซปัน (เกาะเล็กๆทางตอนใต้ของญี่ปุ่น) วันหนึ่งมีจดหมายจากผู้อำนวยการโรงเรียนอาโอบะ (ดูจากซองจดหมายแล้วใช้ชื่อ วาตานาเบะ ทัตสึ ดังนั้นก็เป็นคนละคนกับ ผอ. คนเก่าที่ชื่อ อากาชิ ซากุระ นะครับ ส่วนจะไปรู้จักกับ โคจิ ได้อย่างไร เรื่องไม่ได้กล่าวถึง คงต้องเดากันเอง) ขอร้องให้โคจิกลับมาช่วยเหลือโรงเรียนเนื่องจากปัจจุบันโรงเรียนเปลี่ยนแปลงไปมาก สมาคมผู้ปกครอง (ที่รู้จักกันในนาม PTA - Parent-Teacher Association ) ได้บีบให้โรงเรียนพัฒนานักเรียนโดยมุ่งให้เข้ามหาวิทยาลัยให้ได้เพียงอย่างเดียว

วันแรกที่โคจิกลับมาถึง คาโอรุ ได้มารับที่สถานีคามากุระและพาไปพบ มิซาโอะ ที่รออยู่ชายทะเลที่ทั้งคู่ชอบเดินด้วยกันบ่อยๆ มิซาโอะหลังจากกลับจากอเมริกา ปัจจุบันทำงานกับบริษัทเอกชน

วันแรกที่โคจิเข้าไปเยี่ยมโรงเรียนอาโอบะก็ตรงเข้าไปที่ชมรมเคนโด้..แต่ทว่าชมรมเคนโด้ในปัจจุบันไม่มีสมาชิกอีกแล้ว ห้องฝึกซ้อมของชมรมก็กลายเป็นของชมรมเชียร์ลีดเดอร์

โคจิพบกับรักษาการณ์ผู้อำนวยการ โอตะ โทราโอะ ที่แจ้งให้โคจิทราบว่าผอ.คนปัจจุบันป่วยอยู่ที่บ้าน โคจิแวะไปพบผอ.ซึ่งขอให้โคจิฟื้นฟูชมรมเคนโด้ขึ้นมาอีกครั้ง... “ จะเอาแต่เรียนอย่างเดียวไม่ได้หรอก ต้องให้เหงื่อไหลไคลย้อยไปกับความคิดสร้างสรรค์ ”

โคจิ ได้เป็นครูประจำชั้นปี 2 (เทียบเท่ามัธยมปี 5 บ้านเรา) ห้อง 3 ซึ่งวันแรกก็เจอเรื่องเพราะไปเช็คชื่อเด็กนักเรียน (ไม่นิยมเช็คชื่อเพราะนักเรียนมักไม่เข้าห้องเรียนในวิชาที่ไม่มีการสอบเข้ามหาวิทยาลัยและจะหมดสิทธิ์สอบโดยปริยาย) และถูกต่อว่าอย่างแรงในการประชุมกับสมาคม PTA

วันต่อมา โคจิ ตรงเข้าไปยึดห้องส่งข่าวทีวีของโรงเรียนและประกาศเปิดชมรมเคนโด้อีกครั้ง พร้อมทั้งชักชวนให้นักเรียนมาเข้าชมรมในเย็นวันเดียวกัน แต่ปรากฏว่ามีนักเรียนสนใจแค่คนเดียวคือ ฟูจิตะ ซาโตชิ นักเรียนห้องของโคจิเอง

ฟูจิตะบอกโคจิว่ายังมีอีกคนที่อยากเข้าชมรมคือ คิชิโมโตะ ชิน แต่เจ้าตัวกลัวแม่ไม่ยินยอม ในวันรุ่งขึ้นโคจิไปพบคิชิโมโตะและไปหาคุณแม่(เป็นประธานสมาคม PTA ซะด้วย) ที่บ้านเพื่อขออนุญาต แต่ไม่ได้รับความยินยอม ตัวคิชิโมโตะยังคงแอบซ้อมกับโคจิต่อไป

สมาคม PTA มีประชุมกับอาจารย์โรงเรียนอาโอบะและสอบถามความคืบหน้าของชมรมเคนโด้ โคจิบอกว่ามีสมาชิกชมรมแค่คนเดียว ตามกฏถ้าชมรมไม่ได้ส่งทีมเข้าแข่งขันประจำจังหวัดภายใน 5 ปี ชมรมฯก็ต้องถูกยุบ

เผอิญชมรมฯไม่ได้เข้าแข่งขันมาแล้ว 4 ปี (แสดงว่าหลังโคจิและพวกจบการศึกษาไปแค่ 2 ปี ชมรมเคนโด้ก็ปราศจากคนสืบทอดซะแล้ว) โคจิก็รับปากว่าจะเข้าแข่งในปีนี้ แต่การที่ต้องมีสมาชิกอย่างต่ำ 5 คนจึงจะเข้าแข่งขันได้ โคจิจึงต้องเร่งหาสมาชิกโดยเร็ว โคจิสามารถชักชวน โมโตฮาชิ โนรุ ให้เข้าชมรมได้อีกคน จากนั้นก็ไปชวน อิโตะ ซึ่งเคยได้รางวัลชนะเลิศเคนโด้สมัยมัธยมต้นแต่เป็นเด็กมีปัญหาและไม่ยอมเข้าชมรมโดยกล่าวหาโคจิว่าต้องการตนเข้าชมรมเพื่อตัวเอง

อิโตะ ที่คิดว่า โคจิ แก่เกินแกงไปแล้ว ท้าประลองโคจิที่ชายหาด...